Χρέη τα οποία δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν (ΙΙ)

Ένα πράγμα που μου έχει κάνει εντύπωση εδώ και ένα χρόνο, είναι το ότι ο ελληνικός τύπος (και ο ευρωπαϊκός σε λιγότερο βαθμό) εξακολουθεί και δίνει σημασία στο τι λένε οι ευρωπαίοι πολιτικοί.

Για παράδειγμα, όταν πέρσι εγώ σας έλεγα για κούρεμα, οι πολιτικοί έλεγαν ότι δεν μπορεί να γίνει. Όταν στη συνέχεια εγώ σας έλεγα ότι δεν υπάρχει άλλη οδός, οι πολιτικοί συνέχισαν να λένε ότι δεν προβλέπεται από τις συνθήκες. 

Και ενώ εγώ σήμερα σας λέω ότι το κούρεμα θα πάει σύννεφο (διότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά), άπαντες ακόμα και σήμερα, δίνουν σημασία στις δηλώσεις όλων αυτών που, δεν έχουν καταφέρει να κάνουν τίποτα, που έχουν πέσει παντελώς έξω στις εκτιμήσεις τους και εξακολουθούν και δεν έχουν ιδέα περί της όλης κατάστασης. Μιλάω ασφαλώς για τους Έλληνες και Ευρωπαίους πολιτικούς και τους παρατρεχάμενους αυτών.

Σήμερα όμως έχουμε φτάσει στο σημείο που όλοι πλέον μιλούν για κούρεμα (όχι αν θα πρέπει να γίνει αλλά πόσο). Η διαφορά όμως είναι ότι θα ήθελαν ένα κούρεμα που θα είναι ανώδυνο και δεν θα χαλάσει κανέναν. Όλοι νομίζουν ότι θα μπορεί να γίνει ένα κούρεμα light και η Ελλάδα να τα καταφέρει και να γλιτώσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες από τις χασούρες, το dilution και τη μοίρα της Proton και της Dexia;

Έχω νέα για όλους αυτούς... ατυχήσατε κύριοι!!

Κάτι άλλο που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό, είναι ο ακόλουθος λανθασμένος συλλογισμός:

Ακόμα και μεγάλο κούρεμα να γίνει, αυτό θα γίνει μόνο στους ιδιώτες, καθώς οι άλλοι δεν μπορεί να κουρευτούν. Άρα, δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το κούρεμα, αφού όσο μεγάλο και να είναι, δεν θα μας μειωθεί αρκετά το χρέος και θα πτωχεύσει το τραπεζικό σύστημα. Αν στη συνέχεια λογαριάσουμε το κόστος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, τότε δεν θα γλιτώσουμε τίποτα.

Πριν σαν πω γιατί αυτός ο συλλογισμός είναι λάθος, να σας κάνω μερικές επισημάνσεις:

- Δεν είναι παράμετρος το τι θέλουν οι Έλληνες και Ευρωπαίοι πολιτικοί
- Δεν είναι παράμετρος το τι θέλουν οι Έλληνες και Ευρωπαίοι τραπεζίτες
- Δεν είναι παράμετρος ποιος θα ζημιωθεί από ένα ελληνικό κούρεμα
- Δεν είναι παράμετρος ποιον συμφέρει και ποιον όχι
- Δεν είναι παράμετρος ποιος θα πάρει χασούρα
- Δεν είναι παράμετρος η περιορισμένη χασούρα. Η χασούρα θα είναι τέτοια ώστε η Ελλάδα να καταστεί βιώσιμη
- Δεν είναι παράμετρος πως θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες (θα ανακεφαλαιοποιηθούν μια χαρά όταν θα έρθει η ώρα). 

Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι ο συλλογισμός περί του κουρέματος light στέκει, λογαριάζουν χωρίς τους ξενοδόχους. Οι ξενοδόχοι είναι οι ακόλουθοι:

- Η αγορά (και η λογική της αγοράς)
- Η πραγματικότητα των αριθμών

- Ο παράγοντας ικανότητα αποπληρωμή της Ελλάδος

Ειδικά όσον αφορά τον τρίτο... ξενοδόχο, το ερώτημα είναι το εξής: Από που νομίζουν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους, όλοι αυτοί που έχουν να λαμβάνουν από την Ελλάδα; Απάντηση – Δεν θα τα πάρουν.

Αγαπητέ αναγνώστη, δεν ξέρω αν όλοι αυτοί που σκαρώνουν όλες αυτές τις τρελές ιδέες έχουν αντίληψη της κατάστασης. Ειλικρινά σας λέω, δεν ξέρω αν κατανοούν όλοι αυτοί σε ποια κατάσταση είναι η χώρα και δεν ξέρω τι αριθμητική έμαθαν στο δημοτικό. Εγώ ένα ξέρω μόνο:

εξακολουθούμε και τρώμε χρόνο λογαριάζοντας χωρίς την παράμετρο ότι δεν έχουμε τα λεφτά για να πληρώσουμε αυτό το χρέος και δεν θα τα έχουμε στο μέλλον.

Παραδοσιακά υπάρχουν μόνο 3 κατηγορίες ομολόγων που δεν κουρεύονται. Είναι του ΔΝΤ, τα έντοκα και τα φυσικά πρόσωπα που διαμένουν στη χώρα που γίνεται το κούρεμα.

Τα διακρατικά δάνεια καλό είναι να τα πληρώνεις, διότι δεν θέλεις να στεναχωρήσεις τους φορολογούμενους μιας άλλης χώρας. Αλλά αυτό είναι πρόβλημα των πολιτικών τους που μας δάνεισαν, ενώ δεν θα έπρεπε (από πέρσι το φωνάζω).

Όσον αφορά τα συνταξιοδοτικά ταμεία, που είναι γραμμένο ότι δεν μπορούν να κουρευτούν; Μια χαρά μπορούν να κουρευτούν. 

Που είναι γραμμένο ότι δεν μπορεί να κουρευτεί η κεντρική τράπεζα; Ποιος τα λέει αυτά και που; Ειδικά η κεντρική τράπεζα, μπορεί να κουρευτεί πολύ εύκολα. Ας πρόσεχε και να μην αγόραζε (και αυτό το έλεγα).

Που είναι γραμμένο ότι δεν μπορεί να κουρευτούν τα ομόλογα που έχουν οι δημόσιες επιχειρήσεις και πολλές άλλες κατηγορίες ομολογιούχων που μας λένε; Άπαντες μπορούν να κουρευτούν.

Έχοντας πει αυτό όμως, σαφώς δεν είναι πρέπον να μην πληρώσουμε όλους τους παραπάνω, αν μπορούμε να το αποφύγουμε. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο που ίσως είναι αναπόφευκτο.

Δυστυχώς είχα προειδοποιήσει για αυτή την κατάσταση. Είχα γράψει στις 22 Φεβρουαρίου 2011 (”Ποιος δεν αναμένει ένα κούρεμα”) ότι:

Αν υποθέσουμε ότι το κούρεμα γίνει σήμερα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο φτάσει το 50%, τότε οι διαγραφές θα φτάσουν 170 δισ. περίπου (ας υποθέσουμε στο παράδειγμα μας ότι δεν έχουμε πάρει λεφτά ακόμα από την τρόικα). Αν όμως περάσουν τα 3 χρόνια και αφομοιώσουμε τα 110 δισ. της τρόικας, τότε το κούρεμα δεν θα γίνει επί του χρέους της τρόικας. Το χρέος της τρόικας είναι εξασφαλισμένο και θα πληρωθεί στο ακέραιο. Άρα για να επιτευχτεί ένα κούρεμα 50%, σημαίνει ότι τη χασούρα θα την πάρουν οι υπόλοιποι. Που σημαίνει βέβαια ότι η χασούρα των υπολοίπων θα είναι αρκετά πιο πάνω από το 50%.

Τώρα λοιπόν έχουμε φτάσει στο σημείο όπου οι χασούρες που θα πρέπει να υποστεί η αγορά (πλην ΔΝΤ, διακρατικά κτλ.) προσεγγίζουν το 100%. Και επειδή η μοναδική παράμετρος στην εξίσωση της ελληνικής βιωσιμότητας, είναι του πόσες θα πρέπει να είναι οι χασούρες, έτσι ώστε το συνολικό μας χρέος να μειωθεί στο 70% του ΑΕΠ, μου είναι αδιάφορο του ποιος θα πάρει αυτή τη χασούρα.

Το αν οι τράπεζες δεν θέλουν να απορροφήσουν το 100% της ζημιάς και δέχονται οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να μοιραστούν τη ζημιά, είναι δικό τους θέμα. Το αν το ΔΝΤ ή η ταλαίπωρη η Σλοβακία δέχονται να καλύψουν ένα μέρος της ζημιάς μού είναι (και θα πρέπει να μας είναι) αδιάφορο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι χασούρες θα πρέπει να είναι τέτοιες ώστε το χρέος μας να μειωθεί στο 70% του ΑΕΠ.

Σημειώστε όμως αυτό. Ακόμα υπάρχει χρόνος ώστε οι χασούρες αυτές να απορροφηθούν από την αγορά, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να δαγκώσουμε φορολογούμενους άλλων κρατών.

Αν όμως συνεχιστεί αυτό το καραγκιοζιλίκι από την Ευρώπη, που δεν μπορούν να πάρουν απόφαση για το ποιος θα πάρει τη χασούρα σήμερα, μελλοντικά τη χασούρα θα την πάρουν όλοι -οι φορολογούμενοι, τα ταμεία, τα έντοκα και ακόμα και το ΔΝΤ αν χρειαστεί. 

Διότι χρέη τα οποία δεν μπορούν να πληρωθούν είτε τα τρώει ο πληθωρισμός ή διαγράφονται αλλά σε καμία περίπτωση δεν πληρώνονται. And you can take that one to the bank also αγαπητέ αναγνώστη.

 Γιώργος Καισάριος

ΠΗΓΗ: market-talk.net