Οι σκληρά εργαζόμενοι και το κράτος

Χθες το πρωί τους έβλεπα να περπατούν στη Βασ. Σοφίας θυμωμένοι, κουρασμένοι, αλλά και μαχητικοί. Φορούσαν στολές νοσοκόμων ή γιατρών και ήταν εργαζόμενοι σε ένα κρατικό νοσοκομείο. Σκεπτόμουν ότι σε αυτούς τους ανθρώπους κανείς πολιτικός που ανήκει σε κόμμα εξουσίας δεν μπορεί να πει τίποτα πειστικό. Δεν είναι μεγαλογιατροί, οι οποίοι έπαιρναν «μαύρες» αμοιβές ή μπόνους από τις εταιρείες για την υπερσυνταγογράφηση. Δεν ανήκαν ποτέ στα κυκλώματα του φαρμάκου, τα οποία καταλήστεψαν τα ταμεία του κράτους για πολλά χρόνια. Εχουν διαβάσει δεκάδες ιστορίες για τέτοιες περιπτώσεις διαφθοράς, αλλά δεν έχουν δει κανέναν να πηγαίνει φυλακή γι’ αυτό. Είναι πολύ άδικο αυτοί οι άνθρωποι που δούλευαν και δουλεύουν σκληρά να βλέπουν σήμερα τις αμοιβές τους να μειώνονται δραστικά. Δεν μιλάμε μόνο για γιατρούς ή νοσοκόμους, αλλά και για αστυνομικούς, ευσυνείδητους υπαλλήλους σε ζωτικές υπηρεσίες, στρατιωτικούς που παράγουν έργο κ.ά. Είναι πολύ άδικο ο στρατιωτικός που υπηρετεί σε ένα μακρινό νησί να βλέπει τον μισθό του να εξανεμίζεται και κάποιος άλλος «σε εφεδρεία» να έχει ως αίτημα να φτιάξει η υπηρεσία του υπόστεγο για να... πίνει καφέ χωρίς να βρέχεται.

    Από την αρχή της κρίσης έχουν επιλεγεί οι «εύκολες» λύσεις των οριζόντιων περικοπών ή της μαζικής εφεδρείας κάποιων κατηγοριών εργαζομένων. Ετσι όμως το κράτος θα διαλυθεί στο τέλος. Θα χαθούν υπάλληλοι που μπορούσαν να προσφέρουν, επειδή έτυχε να είναι κοντά στη σύνταξη. Ο αστυνομικός που φυλάει τη Βουλή θα πετάξει την ασπίδα του κάποια μέρα, γιατί δεν θα αντέξει την πίεση της ένδειας και της συνεχούς έντασης. Οσος και να είναι ο πανικός από τις πιέσεις της τρόικας, η κυβέρνηση οφείλει να βρει τρόπους να προστατεύσει τον ζωτικό πυρήνα του κράτους και να βάλει μαχαίρι εκεί όπου υπάρχει πραγματική τεμπελιά και φύρα.

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ