Ὑποδήματα.

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

 

(δὲν εἶναι διαφήμισις)

Ὑποδήματα ποὺ πρέπει νὰ φοροῦν τὰ ποδάρια μας. Αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ περπατᾶμε. Αὐτὰ τὰ σοφὰ ἐπινοήματα, ποὺ ὅμως τώρα τελευταῖα ἀπαξιώνουμε. 
Βλέπετε, ἡ μόδα ἐπιτάσσει ἄλλα. Καὶ ἡ ἀνάγκη ἐπίσης. Ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς εἶναι κάποια πράγματα πολὺ σημαντικότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε. 
Τὸ δερμάτινο παπούτσι εἶναι ἀνάγκη γιὰ τὸ πόδι. Τοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἀναπνέῃ. Νὰ στηρίζεται σωστά. Νὰ μὴν ἀναπτύσσῃ μύκητες. 
Ἐμεῖς ὅμως καταφέραμε καὶ διώξαμε τὰ δερμάτινα ὑποδήματα ἀπὸ τὴν ζωή μας. Χρησιμοποιοῦμε μόνον πατούμενα.
Λίγο ἡ κρίσις, λίγο ὁ καταναλωτισμός, λίγο ἡ σαχλαμάρα..
Βάλαμε τὸ κινέζικο στὴν ζωή μας, λὲς καὶ δὲν εἴχαμε (κι εὐτυχῶς ἀκόμη διαθέτουμε) τὰ καλλίτερα ὑποδήματα παγκοσμίως. 
Ὑποδήματα ἀπὸ δέρμα Ἕλληνες. Ἀκόμη καὶ τὰ τσαρούχια ἀπὸ δέρμα ἦταν! 
Τί σᾶς γράφω σήμερα, τὴν στιγμὴ ποὺ γύρω μας καίγεται ὁ τόπος ἀπὸ τὴν ἀνέχεια. 

Κι ὅμως. Καλλίτερα τὸ πόδι τοῦ παιδιοῦ μας νὰ φορέσῃ μεταχειρισμένο παπούτσι, παρὰ πλαστικό. Ὅσο κι ἐὰν μᾶς πονάῃ, εἶναι πάρα πολὺ καλλίτερο. Ἰδίως γιὰ αὐτὰ τὰ τρυφερὰ πελματάκια. 
Ἀλλὰ ἐμεῖς πᾶμε στὸ πλαστικό. Αὐτὸ ποὺ εἶναι ἐμφανίσιμο καὶ φθηνότερο. Ἀφῆστε ποὺ τὸ πόδι τοῦ δικοῦ μου παιδιοῦ δὲν πρέπει νὰ φορᾶ δεύτερο χέρι παπούτσι. 
Ἔκανα μίαν βόλτα στὴν ἀγορὰ τῆς περιοχῆς μου καὶ πόνεσα. Ὅλα τὰ καταστήματα ἔχουν γεμίσει πλαστικοῦρες.  Τὸ Ἑλληνικὸ δερμάτινο παπούτσι ἐξαφανίστηκε! 
Μόνον κινέζικα καὶ πλαστικὰ ὑποδήματα πλέον ὑπάρχουν στὴν ἀγορά. Ποῦ τά δερμάτινα; Κοστίζουν. Μάλλιστα, γιὰ νὰ ἀνεβάσουν τὸ κόστος κάποιοι «πονηροί», πετοῦν μίαν δερμάτινη ἐσωτερικὴ ἐπένδυσι καὶ τελείωσαν. 
Καί πῶς βρέ ἀνεκδιήγητε θά ἀναπνέῃ τό πόδι; Πῶς θά ἀναπτυχθῇ σωστά τό παιδικό ποδαράκι; Μέ μύκητες ἀπό τά γεννοφάσκια του; Ξέρεις τί λές; 
Ἀλλὰ εἴπαμε, πενία τέχνας κατεργάζεται. Κι ἐδῶ κοντεύουμε νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ κλασσικό μας τσαρούχι. Στήν πλαστικούρα θά κολλήσουμε;
Βέβαια, κάποιοι «φυσιολᾶτρες» καὶ «φιλόζωοι» θὰ ἀγανακτήσουν ἀπὸ τὶς τοποθετήσεις μου περὶ χρήσεως τοῦ δέρματος. Καὶ πολὺ καλὰ θὰ κάνουν. Διότι τόσα ξέρουν τόσα υἱοθετοῦν. Τὸ μόνον ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι ἐὰν ἡ πολικὴ ἀρκούδα ἀναπαράγεται μὲ ῤυθμὸ χελώνας ἢ μὲ ῥυθμὸ κουνέλας. Τὸ ἐὰν αὔριο τὸ πρωΐ θὰ ἔχῃ τὸ παιδὶ τοῦ γείτονα φαγητὸ τοὺς εἶναι ἀδιάφορον. 
Εὐτυχῶς, δὲν εἶναι ἔτσι ὅλοι. Ἀλλὰ κάποιοι, πολλοί, εἶναι. Δὲν ἀντιλαμβάνονται πὼς τὰ ἔμβια ὄντα λειτουργοῦν ὡς κρίκοι μίας ἁλυσίδος. Ὅλα χρειάζονται. Πρὸς τοῦτο τὸ μεγάλο ψάρι τρώει τὸ μικρό. Πρὸς τοῦτο τὸ φίδι τρώει τὸν ποντικό. Κι ὅταν οἱ ποντικοὶ αὐξηθοῦν πολύ, τότε αὐξάνονται καὶ τὰ φίδια. Καὶ πρὸς τοῦτο, ὅταν τὰ φίδια τὸ παραξηλώσουν, δὲν προλαβαίνουμε νὰ μετρᾶμε σκατζοχοιράκια. 
Μία ἁλυσίδα διατροφικὴ ποὺ ἀγνοήσαμε. Χωθήκαμε στὰ κλουβιά μας τὰ τσιμεντένια καὶ «ἀσφαλιστήκαμε» ἀπὸ τοὺς «κινδύνους» τῆς φύσεως. Γλυτώσαμε ἀπὸ φίδια, ἀράχνες, ποντίκια… 
Καὶ κάποιαν στιγμὴ ξυπνήσαμε. Μᾶς ἀνησύχησε ἡ πολικὴ ἀρκούδα κι ὄχι τὰ λιγοστὰ σκιουράκια. Οὔτε οἱ λιγοστὲς κατσικοῦλες. Οὔτε τὰ ἀνύπαρκτα γαϊδουράκια. Τόση σχέσι ἔχουμε μὲ τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες καὶ τοὺς Νόμους τῆς Φύσεως. 
Τώρα λοιπὸν πλαστικοῦρες. Νὰ ταιριάζουμε καὶ μὲ τὶς πράσινες καὶ πορτοκαλὶ περιβαλλοντικὲς ἀναπτύξεις!
Κι ὅμως….
Ἐὰν γιὰ μίαν  στιγμὴ ἀναλογιστοῦμε αὐτὰ ποὺ χάσαμε, αὐτὰ ποὺ πράγματι χάσαμε, θὰ τὴν πάρουμε τὴν ἀπόφασι. Καλλίτερα ἕνα ζευγάρι παπούτσια στὰ δύο χρόνια, ἀλλὰ νὰ εἶναι παπούτσια, παρὰ δέκα ποὺ θὰ εἶναι σκουπίδια. Διότι ἀγαπητοί μου, σκουπίδια φορᾶμε. Σκουπίδια σιχαμερά!
Γνωρίζω πὼς εἶναι λίγο …ἄκαιρον τὸ θέμα. Γύρω μας εἴπαμε, ὁ τόπος βράζει. Δὲν γίνεται νὰ ἀναζητοῦμε ἐμεῖς τὴν «πολυτέλεια». Ἀλλὰ δὲν εἶναι πολυτέλεια. Ἀνάγκη εἶναι! 
Ἀνάγκη νὰ ἐπιβιώσουμε μὲ τὶς καλλίτερες δυνατὲς συνθῆκες, πρὸ κειμένου νὰ ἀναδομήσουμε τὸν τόπο σὲ ἄριστες βάσεις. Κι αὐτὴ ἡ ἀναδόμησις περιλαμβάνει τὰ πάντα. Ἀπὸ τὴν οἰκονομική μας ἀνάκαμψι ἔως τὴν ὑγεία μας. Τί νά τήν κάνουμε τήν ἀνάπτυξι καί τήν ἀνάκαμψι ἐάν καταθέτουμε στούς ἰατρούς τίς ἀπολαβές μας;
Σκεφτεῖτε το. Ξέρουμε καλλίτερα ὅλοι μας, κι ἂς πράττουμε κάποιες φορὲς ὅσα πράττουμε. 
Ἀφῆστε ποὺ ἀξίζουν νὰ ἐπιβιώσουν οἱ Ἕλληνες βιοτέχνες. Τοὺς χρειαζόμαστε ὅσο τίποτα ἄλλο. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ζήσουν κι αὐτοί γιὰ νὰ ἀλληλοστηριχθοῦμε. Κουτσὰ ποδάρια δὲν σώζονται! Μόνον γερὰ ποδάρια σώζονται. Χρειάζονται ὅλοι λοιπόν. 
Ἡ μερίδα αὐτὴ τῆς ἀγορᾶς ἔχει πληγεῖ ἄσχημα. Κάτι θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς καλλίτερο. 
Φιλονόη.