Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Ἡ ἀναδουλειὰ τοῦ Ἀντώνη.




Καθίσαμε λοιπὸν μὲ τὸν Ἀντώνη καὶ τὰ λέγαμε. Φίλος καλός. Ξυλουργὸς ὁ Ἀντώνης. 
Ἔχει κι ἕναν βοηθό, διότι τοὺς ἄλλους δὲν ἄντεξε, τοὺς ἔδιωξε. 
Λίγο ἡ ἀναδουλειά, λίγο ἡ κρίσις, λίγο ἡ ἀπουσία μετρητοῦ… Βουλιάζει ἡ ἐπιχείρησις τοῦ Ἀντώνη. Ὅπως καὶ τοῦ κάθε Ἀντώνη. 
Ὁ βοηθός του εἶναι Ἀλβανός. Τὸν ἔχει κοντά του χρόνια καὶ τώρα τρέμει ὁ Ἀντώνης μὴν καὶ τοῦ φύγῃ.  Διότι, θὰ χρειαστῇ τοὐλάχιστον δύο χρόνια γιὰ νὰ «ξαναδημιουργήσῃ» ἄλλον βοηθό. 
Ἔλεγε λοιπὸν ὁ Ἀντώνης τοὺς πόνους τους. Τοὺς καϋμούς του. Τοὺς φόβους του. 
Κάποιαν στιγμή, ἐν τελῶς ἀπογοητευμένος, ὁμολόγησε πὼς ὄλοι οἱ συνάδελφοί του ἔχουν διώξει  τοὺς Ἀλβανούς βοηθοὺς κι ἔχουν στὴν θέσι τους πάρει Πακιστανούς. Δῆλα δή, δὲν ἔχουν κανέναν βοηθό, βγάζουν μόνοι τους τὴν δουλειά καὶ δὲν πληρώνουν ἔνσημο. Τὸν ἀνειδίκευτο τὸν ἔχουν γιὰ τὰ «χοντρά». 

Βλέπετε, ὁ τεχνήτης πλέον Ἀλβανός, θέλει 80 εὐρόπουλα τὴν ἡμέρα γιὰ μεροκάματο. Ὅπως κι ὁ κάθε τεχνίτης.
Ὁ Πακιστανὸς ὅμως ποὺ δὲν εἶναι τεχνίτης, δὲν ἔχει ἔνσημο καὶ πεινᾶ, δουλεύει μόνον γιὰ 20-25 εὐρόπουλα μεροκάματο. 
Ποῦ τά 80 καί ποῦ τά 25; 
Τὴν δουλειὰ πλέον τὴν βγάζουν οἱ μάστορες. Τέλος οἱ βοηθοί.
Τῶν ὁποίων ὅμως τὸ μεροκάματο ἔχει πέσει περίπου στὰ μισὰ αὐτῶν ποὺ λαμβάνει ὁ τεχνήτης! 80 ὁ βοηθός, 40 ὁ μάστορης!
Ἐν ὁλίγοις δῆλα δή, δουλεύουν γιὰ νὰ ζοῦν οἱ βοηθοί πλέον, ὅλοι μας οἱ τεχνῆτες.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην, τὸ σοβαρότερον ἴσως,  δὲν ἔχουμε κάποιον ἀπὸ τὴν νέα γενεὰ νὰ γνωρίζῃ τὴν τέχνη τοῦ ξυλουργοῦ! Κάναμε τεχνίτες τοὺς Ἀλβανοὺς  καὶ οἱ μάστορες, ἀντὶ νὰ γεύονται κάτι ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα δουλειᾶς τῶν προηγουμένων δεκαετιῶν,  δουλεύουν μόνοι τους καὶ ὡς μάστορες καὶ ὡς βοηθοί καὶ ὡς τσιράκια. 
Δὲν φθάνει δῆλα δή ποὺ κατεστράφησαν ἤδη δύο γενεὲς μὲ τὸ δημοσιοΰπαλληλίκι, δὲν φθάνει ποὺ φτιάξαμε τεχνῆτες δωρεὰν γιὰ ὅλους τοὺς γείτονες, δὲν ὑπάρχει κάποια προοπτικὴ στὸν κλᾶδο γιὰ παραπέρα ἀνάπτυξι. 
Ἔμαθα ὅμως κι ἄλλα ἀπὸ τὸν Ἀντώνη.
Ἔμαθα γιὰ παράδειγμα πὼς ὁ προηγούμενος βοηθός του, ποὺ μόλις πρὸ μερικῶν μηνῶν λόγῳ ἀναδουλειᾶς ἀπεχώρησε, μπῆκε στὸ ταμεῖο ἀνεργιας κι ἔφυγε γιὰ τὴν Ἀλβανία. Ἔρχεται μίαν φορὰ τὸν μῆνα ἐδῶ, εἰσπράττει, ξοδεύει μόνον 40-60 εὐρόπουλα γιὰ μετακίνησι καὶ τὰ λοιπὰ τὰ μεταφέρει στὴν Ἀλβανία. Μάλλιστα, πρὸ ἡμερῶν νευρίασε, διότι δὲν τοῦ ἔδωσαν τὸ δῶρο. Τόσο θαυμάσια!
Θὰ μοῦ πεῖτε βέβαια πὼς τὸ παλληκάρι δούλεψε καὶ δικαιοῦται νὰ λαμβάνῃ ἐπίδομα ἀνεργίας. Πολὺ σωστά! Πάρα πολὺ σωστά! 
Μία λεπτομέρεια μόνον δὲν λαμβάνουμε ὑπ’ ὄψιν μας. Δούλεψε γιὰ πέντε χρόνια στὴν Ἑλλάδα καὶ εἰσπράττει ὁλόκληρο τὸ ἐπίδομα. Ὁ ἄλλος, ὁ παπποῦς, ποὺ δούλεψε γιὰ 35 καὶ 40 καὶ 50 χρόνια (μὴν ξεχνᾶμε πὼς ὑπάρχουν πάρα πολλοὶ συνταξιοῦχοι ποὺ ἐργάζονταν ἀπὸ τὰ ὀκτῶ καὶ τὰ δέκα τους) γιατί δέν λαμβάνει ὁλόκληρο τό ἐπίδομα γήρατος, πού ἀποκαλεῖται σύνταξις;
Εἴδατε μίαν ῥατσιστική συμπεριφορά τοῦ κράτους κατά τῶν ἰθαγενῶν;  Εἴδατε πῶς μᾶς κλέβει καί στήνει τίς οἰκονομίες τῶν γειτόνων;
Ὅμως ὑπάρχουν κι ἄλλα ποὺ εἶπε ὁ Ἀντώνης. 
Μίλησε γιὰ τὶς Ἀλβανίδες, ποὺ δὲν θέλουν νὰ ἐπιστρέψουν στὴν χώρα τους. (Γιατί ἄρα γε;) Σὰν σκυλιὰ παιδεύονται, ἀπασχολούμενες δίχως ἔνσημα πλέον, καθαρίζοντας σπίτια, γέρους, σκᾶλες, ἀποχωρητήρια…. Γιὰ 20 εὐρῶ μεροκάματο ξεσκατίζουν καὶ πνίγονται μέσα σὲ λᾶντζες 15 καὶ 18 ὧρες τὴν ἡμέρα. Καὶ οἱ σύζυγοι, πίσω στὴν Ἀλβανία, δουλεύουν ἢ κάθονται, βολτάρουν τὰ παιδιά, πᾶνε στὸ καφενεῖο. Ἀλλὰ στὴν πατρίδα τους οἱ κυρίες δὲν ἐπιστρέφουν. Εἶναι καὶ τὸ ταμεῖο ποὺ στηρίζει βλέπετε! Ὁλόκληρη Ἀλβανία στηρίζουμε, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἄστεγοι κυκλοφοροῦν κατὰ χιλιάδες στοὺς δρόμους. 
Καί νά ἦταν μόνον ἡ Ἀλβανία; 
Κάθε Βαλκάνιος, μὲ μόνον δύο χρόνια ἐργασίας στὴν Ἑλλάδα, βάσει κοινοτικῆς ὁδηγίας, δικαιοῦται σύνταξι 700 εὐρῶ. Τὴν ἴδια ποὺ λαμβάνει κι ὁ συνταξιοῦξος Ἕλλην, ὁ ὁποῖος ὅμως δούλευε κάτι δεκαετίες. Νὰ βράσω τὴν πολυπολιτισμικότητά σας, ποὺ ἀδειάζει τὰ δικά μας ταμεῖα γιὰ νὰ ζοῦν χαλαράαααααα ὅλης τῆς Βαλκανικῆς οἱ πονηροί! 
Βέβαια, τὰ τελευταῖα τὰ γνώριζα. Εἶχα γείτονες Ἀλβανούς, ἔως πρὸ τινος, ποὺ ζοῦσαν ἀκριβῶς ἔτσι. Τρεῖς καὶ τέσσερις οἰκογένειες (μόνον οἱ κυρίες πλέον!!!), σὲ ἔνα τριάρι ἡμιυπόγειο, μὲ τοὺς κυρίους νὰ ἐργάζονται ἢ νὰ βολτάρουν τὰ παιδιὰ στὴν Ἀλβανία, εἰσπράττοντας φυσικὰ τὸ ἐπίδομα τοῦ ταμείου, καὶ τὶς κυρίες στὴν λάντζα ἢ στὸ ξεσκάτισμα. 
Μὲ παρέσυρε ἡ θλίψις τοῦ Ἀντώνη. Ἔλεγε, ἔλεγε, ἔλεγε… Ἀντιλαμβανόταν πὼς δὲν γίνεται νὰ συνεχίσουμε ἔτσι. Πὼς δὲν μπορεῖ  ὁ ἴδιος γιὰ πολὺ ἀκόμη νὰ πληρώνῃ τόσο ὑψηλὸ μεροκάματο. Οὔτε νὰ στέλνῃ κάποιον στὸ ταμεῖο καὶ νὰ τοῦ πετσοκόψῃ τὴν ἤδη πετσοκομμένη σύνταξι ποὺ κάαααααποτε θά ἔπαιρνε.  Κι ἔχει ἕνα δίκαιον βουνὸ ὁ Ἀντώνης. Κι ὁ κάθε Ἀντώνης.
Ἔφυγα ἀπὸ ἐκεῖ πολὺ προβληματισμένη. Πικραμένη. 
Μὲ κάθε Ἀντώνη ποὺ συζητῶ, τὰ ἴδια ἀκούω. Τὰ ἴδια καὶ χειρότερα. 
Καθημερινῶς ἀναρωτιέμαι γιὰ τὴν ἠλιθιότητα τῶν κυβερνώντων μας, ἀλλὰ σήμερα πλέον νευρίασα. 
Καλὰ ὁ κάθε ὑπάλληλος ποὺ καταλαμβάνει μίαν καρέκλα. Ἀντιλαμβάνομαι πὼς εἶναι ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ θὰ παυθῇ ἢ θὰ ἀντικατασταθῇ. (Δὲν συμφωνῶ ἀπολύτως, ἰδίως μὲ τὰ κριτήρια τῶν ἀπολύσεων, διότι κι αὐτὰ κομματόσκυλα τὰ θέτουν, κατὰ πῶς τοὺς ἐξυπηρετεῖ. Ὅμως κι αὐτὴ ἡ πληγὴ πρέπει νὰ κλείσῃ. Πόσους χρειαζόμαστε; Οὔτε ἕναν παραπάνω!) Ὅμως ὁ τεχνίτης; Ὁ ξυλουργός; Μία πανάρχαια εἰδικότης ποὺ τείνει νὰ χαθῇ καὶ οὐδεῖς νοιάζεται. 
Καὶ νὰ ἦταν μόνον οἱ ξυλουργοί! 
Σιδερᾶδες, μαρμαρᾶδες, τορναδόροι, λουστραδόροι, κτίστες,  πατωματζῆδες, σοβατζῆδες, ὑδραυλικοί, ἠλεκτρολόγοι… Ἀτελείωτος ὁ κατάλογος. Ἀμέτρητες οἱ εἰδικότητες ποὺ φθίνουν, χάνονται. 
Οἱ δικοί μας δὲν καταδέχονταν νὰ πιάσουν μουτζοῦρα στὰ χέρια τους. Οὔτε ἐργαλεῖο. Οὔτε πηλοφόρι.  Κι ἔτσι ἀνέλαβαν οἱ Ἀλβανοί. Τώρα ὅμως πού ἀναχωροῦν ἢ πού ζοῦν μέ τά χρήματα τοῦ ταμείου ἀνεργίας, τί ἔχουν νά ποῦν οἱ δικοί μας ἄνεργοι; Ἐξακολουθοῦν νά ἀδιαφοροῦν γιά τίς θέσεις αὐτές; Ἢ  μήπως θά φτιάξουμε μία-δύο γενεὲς τεχνῆτες Πακιστανούς  ἐπίσης, διότι σέ ἐμᾶς δέν  χρειάζονται;
Ἡ ἀγορὰ ἔχει στεγνώσει. Τὸ χρῆμα εἶναι δυσεύρετον. Οἰκογένειες πεινοῦν καὶ διαλύονται. Καὶ οὐδεῖς ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἐπίλυσι τῶν τόσο σοβαρῶν αὐτῶν θεμάτων. 
Πόσο θά κρατήσουν τά ἕτοιμα; Ἐάν φυσικά ὑπάρχουν κι αὐτά; Ἀπό ποῦ σκοπεύουν νά μαζέψουν χρήματα τά κουδουνισμένα, τήν στιγμή πού ἡ φοροδιαφυγή καί ἡ εἰσφοροδιαφυγή μεγαλώνουν καθημερινῶς; Μήπως νά γίνουν κάποιοι ἔλεγχοι στά ταμεῖα ἀνεργίας γιά ἀρχή; Μήπως νά μάθουμε ποιοί ἐργάζονται καί ποῦ; Κι ἐάν διαβιοῦν ἐντός ἢ ἐκτός τῆς χώρας;
Ἕνα σκάνδαλο παντοῦ. 
Κυττᾶς στὶς εἰδήσεις, σκάνδαλα. Δὲν ὑπάρχει κανένας ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες μὲ κουκούτσι μυαλὸ στὴν κεφαλή. Ἠλίθιοι, ἠλίθιοι, ἠλίθιοι. Μία ἀπόφασις ὑπὲρ τῆς χώρας δὲν ἐλήφθῃ ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Ξεπουλήματα, προδοσίες ἀνικανότητες. Ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ ὁμολογοῦν τὶς τελευταῖες τους ἀποτυχίες. Ἀλλά, ὠς κλασσικοὶ ἠλίθιοι, ἐπιμένουν νὰ ἐμμένουν καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνουν αὐτὰ ποὺ ἀποδομοῦν τὸν τόπο. 
Κυττᾶς στοὺς φίλους σου, στὴν γειτονιά σου. Ἀνέχεια, φόβος, πίκρα. Ἀδιέξοδα. Λίγοι, πολὺ λίγοι ἀκόμη, ἔχουν ἀποφασίσει νὰ ἐπιστρέψουν στὰ τῆς πρωτογενοῦς παραγωγῆς. Οἱ ὑπόλοιποι θὰ φαγωθοῦμε μεταξύ μας. Οἱ συντάξεις ἐξατμίζονται! Τὸ  ταμεῖο δίδει λίγα. Κι ἐδῶ σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα….
Κυττᾶς στὰ σχολεῖα. Στοὺς δρόμους. Πήξαμε στοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους ποὺ πωλοῦν κάθε ἀηδία ὁπουδήποτε, ἀκόμη καὶ σὲ φυλάκιο ἔξω ἀπὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα! Τὸ παρεμπόριον καὶ τὸ λαθρεμπόριον ὑπὸ τὴν προστασία τῆς ἀστυνομίας τοῦ Παπουτσῆ.  Σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα!!! Παντοῦ!
Κι ἀντὶ νὰ συλλάβουν καὶ νὰ ἀπελάσσουν τὸν κάθε παρανομοῦντα, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἀδικήματος ποὺ διέπραξε, ἀδειάζουν τὶς φυλακὲς στὰ μοῦτρα μας. Ἐμεῖς τί νά τούς κάνουμε; Νά μᾶς κόβουν κομματάκια ὅπως τόν Καντάρη;
Καὶ οἱ Ἀντώνηδες πληθαίνουν. Μία κραυγὴ γίναμε ὅλοι μας. 
Ὄχι, δὲν ἄλλαξα τὶς ἀντιλήψεις μου γιὰ τὰ πραγματικά μας προβλήματα. Ὅμως αὐτὰ βλέπουν οἱ γύρω μου καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὰ περιστρέφομαι κι ἐγώ, ὅταν τοὺς συναναστρέφομαι. Αὐτὰ ὅμως εἶναι ποὺ πρέπει νὰ ἐπιλυθοῦν ἄμεσα. 
Μὲ εὐχολόγια κι ἐλπίδες δὲν ἐπιλύεται τίποτα. Οὔτε μὲ ἠλιθίους ποὺ δὲν γνωρίζουν τὶ τοὺς γίνεται! 
Πόσο θά κρατήσῃ ἀκόμη ὅλο αὐτό;
Δὲν γνωρίζω ἀκριβῶς. Καὶ δὲν ἔχει σημασία. Πάντως, ἀκόμη κι ὅταν θὰ τελειώσουμε μὲ τοὺς κουδουνισμένους, θὰ χρειαστοῦμε χρόνο γιὰ τὴν ἀναδόμησι. Κι ὁ χρόνος ἀναμονῆς  δὲν εἶναι κάτι εὐχάριστο, ἰδίως ὅταν πεινᾶς!
Δὲν ἔχω νὰ γράψω λόγια εὐχάριστα σήμερα. Μὲ πονοῦν οἱ Ἀντώνηδες. Μὲ πονοῦν οἱ παπποῦδες. Μὲ πονοῦν οἱ ἄστεγοι. Ξέρω πὼς πρέπει νὰ τὸ περάσουμε ὅλο αὐτό, καὶ θὰ κάνω αὐτὸ ποὺ πρέπει. Ἀλλὰ δὲν γίνεται νὰ μὴν αἰσθάνομαι τὴν θλίψι τῶν ἄλλων. Εἶναι ὑπαρκτὴ καὶ τοὺς  τσακίζει.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Πίστευα καὶ πιστεύω πὼς τὰ μεγαλύτερά μας προβλήματα ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν στὴν παιδεία. Πῶς ὅμως νά ἔχῃ κάποιος δυνατότητες πεπαιδεύσεως ὅταν πεινᾶ; Ἡ ἀπουσία παιδείας μᾶς ὁδήγησε ἐδῶ ποὺ εἴμαστε σήμερα. Ἡ παιδεία θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ σὲ ἐπαναπροσδιορισμὸ καὶ ἀνασύνταξι. Κάποιοι τὸ ζοῦν. Κάποιοι ἄλλοι ὅμως, αὐτοὶ ποὺ ὑποφέρουν, δὲν μποροῦν. Αὐτοὺς δὲν τοὺς παρατᾶμε μόνους τους. Μᾶς χρειάζονται καὶ τοὺς χρειαζόμαστε. 

ΠΗΓΗ: Φιλονόη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου